همه اش تقصیر خمینی بود

روح ا… !

همه تقصیر تو بود !

ما زندگی یمان را میکردیم

و سرمان به کافه ها و فحشا خانه های محلی و عرق خوردنمان گرم بود !

و هفتاد پشت مان

به نشست و برخاست تخت ها

سایه خدا بودن شاهنشاه

طعم چکمه انگلیس و روس ها

جستجوی غذا در پهن اسب ها

عادت کرده بودیم !

ما باور کرده بودیم

آشپز آمریکایی

می تواند با رُیزرویز

مرجع تقلید مان را زیر بگیرد

و ما

حق چِخ کردن سگش را هم نداشته باشیم !

ما عادت کرده بودیم

هر ماه

سهم وحشی بودنمان را بپردازیم!

و بی دردسر

دل به ” محمد رضا ” بسپاریم

که دستانمان را

به دروازه های تمدن متبرّک کند !

همه اش تقصیر تو بود ، خمینی !

ما باورمان بود

آریا مهر سایه خداست

و خان ها

حافظ ناموس ما

و دلمان خوش بود

به اسلامی

که با گریه بر زخم های حُسینش

که سال ها پیش

در کربلا مُرده بود (!)

بهشت را صاحب شویم

ما به عادت کردن

سال ها عادت کرده بودیم

تا وقتی تو آمدی ، خمینی !

و بیدار مان کردی

از خواب دوهزارساله

و مانند طفلان جاهل

در گوش پیرمردهامان

اقامه سردادی

که فقط خدا بزرگ است

نه خان و آریامهر

نه کارتر و گورباچوف !

و ما را

در بُهت آزادگی ات فرو بردی

و از آن روز

خواب و خوراک مان ستانده شد !

بمب ها موشک ها

فانتوم ها و ناوها

به جان خرمشهرمان افتادند و خونین شهرش کردند

دهلران را به دلهره محکوم

و بُستان مان را به آتش کشیدند

و سر شش ماهه ها را

گوش تا گوش بریدند

و جوان هایمان را

به جرم “فریاد ” ، اسیر

سفره هایمان را به جرم قناعت

تحریم کردند !

امّا

تو وعده هایت صادق بود

ما جوانه زده بودیم

در خاک آزادگی

و هوای پاک کبریایی الله

و جان گرفته بودیم

به زمزمه لبانت که میگفت : ” می شَد ” ما میتوانیم

آری

همه اش تقصیر تو بود خمینی !

وگرنه

ما عادت کرده بودیم