عملی که دل را می میراند؟

افراط در مزاح مذموم و در شريعت مقدسه، نهي شده است؛ زيرا باعث سبکي و کم وقاري و موجب سقوط مهابت و حصول خواري مي گردد و دل را مي ميراند و از آخرت غفلت مي آورد و بسا باشد که موجب عداوت و دشمني دوستان، يا سبب آزردن و خجل ساختن مردمان گردد و از اين رو در روايات اسلامي پيوسته بدان اشاره شده است.
در اين باره حضرت محمد (صَلى الله عَليه وَ آله) بيان داشته اند: خنده دو قسم است: خنده ايست که خدا آن را دوست دارد و خنده ايست که خدا آن را دشمن دارد، اما خنده اى که خدا آن را دوست دارد، آنست که مرد به روى برادر خويش از شوق ديدار وى لبخند زند اما خنده اى که که خداوند متعال آن را دشمن مي دارد آنست که مردي سخن خشن و ناروا (در حق کسي) گويد که بخندد يا عده اي به واسطه آن بخندند و بسبب آن هفتاد پاييز در جهنم سرنگون مي گردد، و نيز امام باقر (عَليه السَلام) فرموده اند: تَبَسُّمُ الرَّجُلِ في وَجهِ أخيهِ المُؤمِنِ حَسَنَةٌ؛ لبخند آدمى به روى برادر مؤمنش، حسنه است.

همچنين اميرالمومنين على (عَليه السَلام) مي فرمايند:خَيرُ الضِّحکِ التَّبسُّمُ؛ بهترين خنده، تبسّم است، و نيز لقمان (عَليه السَلام) به فرزند خود فرموده است: يا بُنَيَّ، ايّاکَ وکَثرَةَ الضِّحکِ ؛ فَإِنَّهُ يُميتُ القَلبَ؛پسرم! از خنده زياد بپرهيز؛ زيرا دل را مى‏ ميراند.

منابع:
1-بحارالأنوار، ج 74 : 288.
2-غرر الحکم و درر الکلم، حديث:4964.
3-تفسير قرطبي، ج 13: 175.
4-نهج الفصاحه، حديث: 1892.